Laat ik maar met het hoogtepunt beginnen: de Tripel Danvers. Een godendrank. Een vloeibare handdruk van een Belgische nonkel die je al jaren niet meer hebt gezien maar die wél exact weet wat jij nodig hebt. Serieus, als je maar één ding bestelt bij Pier 7, zorg dan dat het dit bier is. En een taxi terug naar huis.Het terras zelf is top: lekker met je hoeven in het zand, alsof je een verdwaalde pony bent op zoek naar een strandfeest. De sfeer is chill, de zee ruist gezellig mee, en alles klopt – tot je honger krijgt.Want dan begint het drama.We begonnen onschuldig: één “portie bittergarnituur voor twee personen”. Wat kregen we? Zes snacks. Zes.Dus we dachten slim te zijn: “Doe dan maar een portie voor drie.”Nou, dat kwam neer op zeven snacks. Misschien acht, maar dat was een schijfje ui.Uiteindelijk zijn we met z’n vieren gegaan. Eén van ons heeft het niet gehaald.Gestorven in stilte, met lege ogen naar de horizon starend, fluisterend: “Was dit nou… een kaassoufflé?”Het was een soort bittergarnituur-gebaseerde hongersnood. We hebben overwogen een noodsignaal met servetten te vouwen. Iemand probeerde een zandkroket te maken.Conclusie: Ga voor de vibe, blijf voor de zonsondergang, maar als je honger hebt: neem brood mee, of een notaris om je bitterballen eerlijk te verdelen.
